Op de eerste luchthaven van de VS moeten reizigers een USA intrede interview afleggen met een immigratiebeambte. Het maakt niet uit of ze reizen op een visum of een ESTA reisregistratie. In de overgrote meerderheid van de gevallen wordt het gesprek afgesloten met een inreisvergunning. In de onderstaande discussie vindt u authentieke ervaringen en inzichten van lezers over het immigratie interviewproces.
Inhoudsopgave
Uw ervaring met het immigratiegesprek in de VS
Ik ben erg dankbaar voor alle ervaringen die je hebt gehad met het toelatingsexamen voor de VS. Voel je vrij om ze te posten in de comments onder het artikel, zorg ervoor dat je het vliegveld vermeldt en wanneer het interview plaatsvond.
Voor informatie over het sollicitatieproces, vragen die je moet stellen en ander advies, zie immigratiecontrole in de VS.
De reacties van lezers hieronder zijn niet bewerkt; de tekst geeft niet de mening van de sitebeheerder weer. 😊
-
Thomas, 3 november 2022
“Hallo, ik ben talloze keren naar de VS gereisd (naar schatting 20 keer). Het toelatingsgesprek verschilt van luchthaven tot luchthaven. Advies aan iedereen: Als je geen ongeoorloofde bedoelingen hebt en van plan bent om in de VS te doen wat je op je ESTA hebt aangegeven, laten ze je altijd binnen.
Aan de reizigers die slecht Engels spreken of afgeschrikt worden door een taalbarrière: maak je geen zorgen. Aziaten zonder kennis van de taal bezoeken er bijvoorbeeld familieleden en ook zij passeren. Soms maken douanebeambten grapjes met je, geven je reistips of vragen je zelfs naar je werk en familie.
De mensen die ze selecteren voor extra inspectie worden gekozen op basis van criteria zoals het laatst bezochte land of enkele interne risicokenmerken. Als je hieraan voldoet, heb je pech. Maar zelfs dat is beheersbaar.
Ik heb ook een nare persoonlijke ervaring met het binnenkomen van de VS. Ik ging de grens over van Canada terug naar de VS. We reden over een prachtige landweg die eindigde bij een grensovergang naar de VS. De douanebeambte vroeg me wat ik daar deed. Ik begon hem te vertellen wat ik nog meer wilde zien in de VS (we zouden over een paar dagen van NYC naar huis vliegen), maar hij vroeg waarom ik juist op die plek was.
Ik vertelde hem dat ik de VS in wilde. Hij vroeg waarom ik niet op de snelweg reed. Ik vertelde hem de waarheid, dat ik foto’s aan het maken was van het landschap en de overdekte bruggen, en dat als het een probleem voor me was om hier de grens over te steken, ik zou gaan waar hij me heen stuurde. Dat irriteerde hem genoeg, zodat we daar nog een half uur bleven. Tijdens een zeer ongemakkelijk verhoor is het belangrijk om kalm te blijven en naar waarheid te antwoorden. Uiteindelijk nam hij mijn brood en boter in beslag, waar we nog paprika’s van hadden om van te snoepen (niet te vervoeren), en konden we verder.
Het was onaangenaam, maar weerhield me er niet van om te reizen. De douanebeambte deed technisch gezien niets verkeerd. Hij was waarschijnlijk een plaatselijke bewoner, dus hij zag mij als buitenlander als een potentiële bedreiging. Ik wens iedereen veel succes met mensen.”
-
Roman, 2 juni 2021
“Juni 2019, vlucht van Praag naar Chicago, ESTA, verblijf van 89 dagen.
Uit het vliegtuig werd ik naar een traditionele balie geleid waar ze mijn vingerafdrukken namen.Een paar snelle vragen en alles was in orde. De medewerker kon echter geen afdruk maken van mijn rechterduim en na ongeveer 6 minuten proberen mompelde hij: “Wat is er in godsnaam mis met jou, man?” en zei dat ik aan de kant moest gaan en moest wachten. Ik weet nog steeds niet of het een vooraf afgesproken oefening was, of dat hij echt geen afdruk kon maken. Na een paar minuten kwam er een agent aan en werd ik meegenomen naar een zijkamer waar ongeveer 30 andere mensen zaten te wachten.
Ik, een blanke man uit Kladno, was behoorlijk bang. Na een uur wachten (niemand zei iets tegen me), pakte ik mijn telefoon om mijn vriend te informeren dat ik mijn aansluitende vlucht misschien niet zou halen. Echter, 10 seconden nadat ik de telefoon tevoorschijn had gehaald, waarschuwde een politieagent me om de telefoon onmiddellijk weg te leggen, met de mededeling dat telefoongebruik daar niet was toegestaan.
Na nog een uur kwam er een beambte binnen, nam me mee naar een kantoortje en begon een ongeveer 15 minuten durend interview met de standaardvragen.
Hij vroeg naar mijn reisplannen, bezetting in Tsjechië, wie mijn reis had betaald, waar ik zou verblijven, hoeveel geld ik had en hoeveel er op mijn kaart stond. Toen vroeg hij me mijn telefoon te ontgrendelen en bij hem achter te laten. Weer 15 minuten later dezelfde vragenronde (ik denk dat hij me op een leugen probeerde te betrappen). Uiteindelijk kreeg ik mijn telefoon terug met de woorden “Denk eraan, geen banen in de VS, alleen toerisme”. Toen werd ik ontslagen. Daarna stond er een aardige dame op me te wachten met reservetickets. Uiteindelijk was alles geweldig. Maar ik denk niet dat ik de volgende keer via Chicago ga, voor de zekerheid.”
-
Tonda, 20 februari 2020
“Ik deel mijn interviewervaring van februari 2020 op LAX. Na aankomst en ongeveer 30 minuten in de rij te hebben gestaan, kwamen we bij de kiosken (tweede keer op ESTA).
Na het invullen van de CBP-informatie, het maken van een foto en het nemen van vingerafdrukken, werden onze passen uitgeprint en moesten we nog eens 30 minuten wachten in de rij. Aan het eind waren er nog maar drie medewerkers. Toen ik het lange proces zag met de mensen voor me, maakte ik me een beetje zorgen.
Toen we aan de beurt waren, gingen we met z’n drieën tegelijk. Ik gaf hem gewoon drie pasjes, drie kaartjes uit de kiosk. Hij bekeek ze ongeveer 10 seconden, stelde ons geen vragen, zette stempels op de kaartjes (hij zette er geen in de pasjes en bewaarde de kaartjes) en wenste ons een fijne vakantie. Het was verrassend eenvoudig. Dus nogmaals, alles was in orde.”
-
Jirka, 30 augustus 2019
“Afgelopen december was ik met mijn vrouw en dochter 5 dagen in New York. Het immigratiegesprek vond plaats op JFK en was voorbij voordat ik zelfs maar kon verwerken dat het een immigratiegesprek was. Er stond al een luchthavenmedewerker bij de ingang van een hal die constant aan het dirigeren, verdelen, haasten, begeleiden was, … om ervoor te zorgen dat er geen opstoppingen waren.
Binnen ongeveer 10 minuten stond ik voor een geüniformeerde beambte die me vroeg hoeveel geld ik had, hoe lang ik zou blijven, waar ik verbleef en of het mijn eerste keer was. Aan het eind vroeg hij me om mijn vingers op de scanner te leggen en mijn gezicht naar de scanner. Dat was alles. Vijf minuten later zaten we in een Uber en nog eens 40 minuten later checkten we in bij een AirBnB in Bushwick.”
-
René, 24 juni 2019
“Hallo, we vlogen op 27 mei 2019 van Wenen naar LA voor een roadtrip van drie weken in de parken. We hebben het douaneaangifteformulier niet ingevuld in het vliegtuig. Op het vliegveld zijn er kiosken waar je je paspoort scant, vingerafdrukken neemt en een foto maakt. Je moet een paar ja/nee vragen beantwoorden (ik wou dat ik me kon herinneren wat ze vroegen…).
Er waren er echter ongeveer vijf. Als je een getrouwd stel bent, kun je één kiosk gebruiken (de organisator bij de kiosken moedigt dit zelfs direct aan). Hoewel we met z’n drieën waren, moest mijn vriend een aparte kiosk gebruiken. Paspoorten en vingerafdrukken worden voor elke persoon apart gescand. Als je een probleem tegenkomt, is er hulp beschikbaar. Vanuit de kiosk wordt een bewijs uitgeprint en aan de immigratiebeambte overhandigd. Daarna werd het stel herenigd.
De beambte neemt weer vingerafdrukken en foto’s. Hij vroeg ons alleen naar onze plannen in de VS. Daarna gingen we door naar de koffercontrole (x-ray) en werd ons gevraagd of we eten bij ons hadden (voornamelijk vlees en groenten). Hij liet ons foto’s zien om te controleren of we iets bij ons hadden. Hij had het helemaal niet over gedroogde dingen (zoals snoeprepen, chocolaatjes, enz.). Oh, en ze wilden onze ESTA zien op het vliegveld in Wenen toen we onze bagage aan het inchecken waren.”
-
Jirka, 24 mei 2018
“Voor mijn reis naar de VS heb ik veel artikelen en discussies gelezen. Ik maakte me behoorlijk zorgen over het interview enz. Gisteren ben ik echter teruggekeerd en ik moet zeggen dat mijn zorgen onnodig waren.
Over het algemeen was ik aangenaam verrast door de bereidheid van mensen in de VS om te helpen en de beleefdheid van iedereen die we tegenkwamen, inclusief chauffeurs. Hetzelfde geldt voor immigratieambtenaren; we ondervonden geen problemen. Ik was enigszins verbaasd dat hij een uitgeprint verblijfsbewijs wilde. Ik had er toevallig een, maar ik denk niet dat het verplicht is. Daarom raad ik aan om het uit te printen, tenzij je al weet waar je gaat verblijven.
Ik liet ze de eerste accommodatie zien die ik via Airbnb had geboekt, omdat ik de rest had geregeld toen ik in de VS was. Daarna vroegen ze naar mijn geld en creditcard, namen een foto, scanden mijn vinger en dat was het. Vanaf het moment dat we uit het vliegtuig stapten tot het moment dat we klaar waren, duurde het maar ongeveer 10 minuten. We hadden misschien geluk dat er niet net een ander vliegtuig aankwam – het was echter iets na 14.00 uur, dus ik was nogal verbaasd dat er niemand was. Iedereen, geniet van je vakantie en maak je geen zorgen … niemand zal hard tegen je zijn.
PS: Mijn kennis van het Engels is vrij basaal en het was meestal geen probleem. Als er iets ingewikkelder was, greep mijn dochter in om te helpen.”
-
Tomas, 19 mei 2018
“Ik ben onlangs met mijn vrouw naar LA geëmigreerd: Eerst kregen we een klein papieren formulier overhandigd door het personeel terwijl we nog in de aankomsthal stonden, dat we samen invulden.
Daarna werd iedereen naar een elektronische kiosk met een scherm geleid (iedereen vult het individueel in – een paar ja-nee vragen, automatische foto, vingerafdrukken) – er werd een soort ticket uitgeprint (voor ons allebei met een groot kruis), daarna moesten we ongeveer 1,5 uur in de rij wachten (overal ongelooflijk veel Aziaten), daarna gingen we door naar immigratie. De beambte was vrij relaxed, hij wilde het papieren formulier en het ticket zien en stelde een paar vragen – waar we heen gingen, waar we de eerste nacht zouden verblijven, wat ons beroep was en hoeveel contant geld we hadden, en nam toen nog een foto en vingerafdrukken.
Hij markeerde het ticket en we gaven het aan een andere beambte vlak voor de uitgang nadat we onze tassen hadden opgehaald.”
-
Ivana, 18 mei 2018
Hallo, ik heb een zeer recente ervaring. Mijn vriend en ik liepen samen naar de immigratiebeambte op JFK in NYC en niemand probeerde ons tegen te houden. Er was een groep van ongeveer vijf mensen voor ons en die liepen ook samen (het was geen familie), dus ik denk dat het van de beambte afhangt. Mijn vriend spreekt geen Engels en ik maar een beetje. In wezen vroegen ze nergens naar. Hij vroeg alleen wanneer we terug zouden komen en gaf ons een stempel dat 90 dagen geldig was.
-
Lucie, 8 april 2018
“In 2015 bezocht ik voor het eerst de VS en vloog ik via JFK naar New York. Het interview verliep vlot; de ambtenaar behandelde mijn vriend en mij tegelijkertijd, maar ik moest hem overtuigen omdat alleen familieleden of echtgenoten samen mogen zijn.
In 2017 reisden we met zes mensen naar LA. Mijn vriend en ik schrokken aanvankelijk van de ticketautomaat, omdat de anderen een kruisje boven hun foto hadden en wij niet (of was het andersom? Ik kan het me niet helemaal herinneren). Mijn partner en ik gingen samen naar de check-in, waar ze ons de gebruikelijke vragen stelden – waarom we er waren, hoe lang we zouden blijven, waar we naartoe zouden gaan. Gelukkig had ik de documenten van de hotels, de auto en het retourticket uitgeprint, die ik meteen aan de beambte liet zien en we waren zo weer buiten :)
Tot nu toe heeft niemand me vragen gesteld over mijn baan of werk. Over een paar dagen vliegen we weer, dit keer naar Chicago, en ik hoop dat de reis weer soepel zal verlopen.”
Draag bij met uw vraag of persoonlijke ervaring