De drooglegging in de Verenigde Staten begon op 17 januari 1920, ingegeven door een sociale beweging die geloofde dat alcohol de bron was van maatschappelijke problemen. De productie, distributie en verkoop van alcohol werden verboden, hoewel consumptie op federaal niveau niet werd verboden. De drooglegging droeg aanzienlijk bij aan de opkomst van illegale alcoholproductie en de groei van georganiseerde misdaad. Uiteindelijk bleek het niet succesvol, deels omdat het verliezen veroorzaakte in de voorheen legale alcoholindustrieën. Op 5 december 1933 werd de drooglegging in de VS opgeheven door de aanneming van het 21e amendement op de grondwet.
-
Inhoudsopgave
Waarom drooglegging werd ingesteld in de VS
De eerste stemmen die pleitten voor een verbod op de verkoop en consumptie van alcohol in de VS klonken in de 19e eeuw. Een van de luidste voorstanders was de Woman’s Christian Temperance Union. Na 1900 werd de Anti-Saloon League de belangrijkste coördinator van deze inspanningen.
De belangrijkste redenen voor het verbod op alcohol waren algemeen bekend: het corrumpeerde de publieke moraal, had negatieve effecten op de gezondheid, leidde tot huiselijk geweld en beïnvloedde het gedrag in de samenleving. Voorstanders van drooglegging in de VS kregen de bijnaam “drys.”
Tegenstanders van drooglegging stonden bekend als “wets,” vaak leden van rijke katholieke en Duitse Lutherse gemeenschappen, ondersteund door de bierbrouwindustrie. Deze twee groepen kwamen vaak publiekelijk in botsing. De invloed van de “wets” nam echter af na 1917, toen de Verenigde Staten de Eerste Wereldoorlog tegen Duitsland binnengingen.
Tussen 1900 en 1915 consumeerde de gemiddelde Amerikaan naar schatting 9,46 liter pure alcohol per jaar, wat neerkomt op ongeveer 13 alcoholische dranken per week. In 2022 was de alcoholconsumptie per hoofd van de bevolking in de VS slechts iets lager.
-
Wanneer drooglegging werd ingesteld in de VS en hoe lang het duurde
De regulering van alcoholproductie en -verkoop begon op staatsniveau.
Een belangrijk keerpunt vond plaats op 16 januari 1919, toen 46 van de toen 48 Amerikaanse staten het 18e amendement op de grondwet ratificeerden. Om dit af te dwingen, werd de Volstead Act aangenomen, geïntroduceerd door Andrew Volstead, een afgevaardigde uit Minnesota. De wet werd goedgekeurd door 68% van de vertegenwoordigers in het Huis en 76% in de Senaat.
De wet trad een jaar later, op 17 januari 1920, in werking en verbood de productie, invoer, transport en verkoop van de meeste alcoholische dranken. Uitzonderingen waren gedistilleerde dranken voor medische doeleinden, miswijn en koosjere wijn die werd gebruikt in religieuze ceremonies. Voor sommigen boden religieuze rituelen een manier om de wet te omzeilen en toegang te krijgen tot alcohol.
Een gedeeltelijke versoepeling van de drooglegging in de VS vond plaats op 7 april 1933, toen de Cullen-Harrison Act, ondertekend door president Franklin Roosevelt, individuele staten toestond om de verkoop van dranken met een alcoholgehalte tot 3,2% te legaliseren.
De federale drooglegging in de VS eindigde officieel op 5 december 1933, met de ratificatie van het 21e amendement op de grondwet, waarmee het 18e amendement werd ingetrokken. Sommige staten handhaafden echter nog steeds drooglegging.
De laatste Amerikaanse staat die de productie en distributie van alcohol tot 1966 verbood, was Mississippi.
-
Gevolgen van drooglegging in de VS
🕵 Opkomst van georganiseerde misdaad
Na de invoering van drooglegging in 1920 was er een sterke toename van georganiseerde misdaad, die zich richtte op de illegale handel in alcohol. Een van de meest beruchte misdaaddgroepen was de bende uit Chicago, geleid door de zoon van Italiaanse immigranten, Alphonse Gabriel Capone, beter bekend als Al Capone.
De winst uit de productie en verkoop van alcohol op de zwarte markt varieerde van tientallen tot honderden miljoenen dollars per jaar. Op het hoogtepunt van hun succes leverde “bootlegging” $100 miljoen per jaar op voor Al Capone en zijn organisatie.
Daardoor werden de financiële en machtsstatus van criminele organisaties aanzienlijk versterkt tijdens de drooglegging.
💸 Afname van belastinginkomsten
Voor de drooglegging waren alcoholbelastingen een belangrijke inkomstenbron voor federale en staatsbegrotingen.
Tussen 1920 en 1933 verloor de federale overheid $11 miljard aan belastinginkomsten tegen de waarde van die tijd. Aangepast aan 2025 zou dit ongeveer $200000000000€187.612.000.000 bedragen. Het gebrek aan financiering verergerde fiscale problemen, wat culmineerde in de Grote Depressie.
🍷 Veranderingen in alcoholconsumptie
Kort nadat de drooglegging werd ingevoerd, zou het alcoholgebruik in de VS met wel 70% zijn gedaald. In de daaropvolgende jaren nam de consumptie geleidelijk toe en was deze in 1933 slechts 30% lager dan het niveau van vóór 1920.
Tegelijkertijd was er een verschuiving naar sterkere gedistilleerde dranken, omdat hun hogere alcoholgehalte en winstgevendheid hen lucratiever maakten dan bier of wijn voor illegale handel. Zelfgemaakte, vaak van lage kwaliteit zijnde alcohol werd ook een probleem, wat negatieve gevolgen had voor de gezondheid van consumenten.
-
🔫 Toename van gewelddadige misdaad
De uitbreiding van de illegale alcoholhandel leidde ook tot een toename van gewelddadige misdaden. Zo steeg bijvoorbeeld tussen 1919 en 1933 het moordcijfer van 6,8 naar 9,7 per 100.000 mensen. Naast de stijging van moorden kwamen ook gewapende overvallen vaker voor.
⚖️ Toenemend scepticisme over de voordelen van drooglegging
De groeiende macht van criminele organisaties en het verlies van belastinginkomsten deden de publieke opinie geleidelijk veranderen. Zowel het publiek als politici begonnen steeds meer te geloven dat de voordelen van drooglegging niet opwogen tegen de negatieve gevolgen ervan.
Deze sentimenten leidden uiteindelijk tot de aanneming van het 21e amendement in 1933, waarmee drooglegging in de VS officieel werd beëindigd.
-
Interessante feiten over drooglegging in de VS
🥃 Whiskey verkocht als medicijn
De Volstead Act stond de distributie van alcohol voor religieuze doeleinden toe, en apotheken mochten legaal “medicinale whiskey” verkopen. Patiënten konden met een doktersrecept één pint sterke drank kopen elke tien dagen. Whiskey werd voorgeschreven voor verschillende aandoeningen, variërend van griep tot kiespijn. Tijdens de drooglegging groeide de Walgreens-apotheekketen van 20 naar 500 vestigingen.
🥂 Tienduizenden speakeasies in New York
Drooglegging leidde tot een aanzienlijke toename van geheime bars, bekend als “speakeasies.” Om toegang te krijgen tot deze verborgen gelegenheden moesten klanten een wachtwoord kennen dat regelmatig werd gewijzigd.
Schattingen geven aan dat er 30.000 tot 40.000 speakeasies actief waren in New York City alleen. Ironisch genoeg waren veel vrouwen, die een belangrijke rol speelden in de pleidooien voor drooglegging, frequente bezoekers van deze gelegenheden.
Enkele bedrijven die tijdens de drooglegging werden opgericht, bestaan vandaag de dag nog steeds. Zo kun je bijvoorbeeld de 21 Club en de Landmark Tavern in New York City bezoeken, evenals The Green Mill in Chicago.
🚢 Rum smokkelen over zee
Sommige illegale alcoholtransporten naar de VS werden gesmokkeld via zeeroutes. Een populaire route was vanuit Canada en het Caribisch gebied, waar vloten vrachtschepen rum vervoerden. Tegen het einde van de jaren 1920 genereerde “rum-running” wekelijks miljoenen dollars aan inkomsten voor smokkelaars.
-
Foto’s uit het droogleggingstijdperk in de VS
Foto’s zijn afkomstig uit de archieven van de Library of Congress en zijn gemaakt tussen 1920 en 1933. Je kunt meer foto’s uit dit tijdperk online bekijken op hun website. Daarnaast kun je historische foto’s van Amerikaanse steden doorbladeren.
Plaatsvervangend politiecommissaris John A. Leach (links) observeert hoe agenten in beslag genomen alcohol in het riool gieten tijdens het hoogtepunt van de drooglegging. Deze foto werd rond 1921 in New York City genomen.
Luitenant O. T. Davis, sergeant J. D. McQuade, H. G. Bauer en George Fowler van het Federal Revenue Bureau poseren met een in beslag genomen illegale distilleerderij. Deze foto werd op 11 november 1922 in Washington D.C. genomen.
Chemicus G. F. Beyer van het Revenue Bureau gebruikt een pipet om gesmokkelde whiskey te analyseren. De foto werd op 14 januari 1920 genomen.
Deze foto toont vaten van wat waarschijnlijk in beslag genomen alcohol is, opgeslagen in een magazijn. De datum van de foto is onbekend.
Na een spannende achtervolging door de straten van Washington D.C. stopte de politie twee alcoholsmokkelaars en hun voertuig. Deze foto werd op 21 januari 1922 genomen.
Mevrouw Elizabeth Thompson, een van de eerste leden van de nationale organisatie “The Crusaders,” die pleitte voor het einde van de drooglegging in de VS, laat haar mening zien via een nieuwe reservebandhoes. Deze foto werd op 16 december 1930 in Chicago genomen.
Politieagenten in Washington D.C. tijdens een inval in een van de eetgelegenheden in de stad. Deze foto werd op 25 april 1923 genomen.
Deze foto uit 1932 toont vrouwen van de National Prohibition Reform Organization, die pleitten voor een grondwetswijziging om drooglegging te beëindigen.
Leden van de U.S. Coast Guard, bewapend met geweren, bewaken een schip dat rum naar de Verenigde Staten smokkelt. Deze foto werd rond 1924 genomen.
Mannen op een vuilstortplaats in Washington D.C. vernietigen een illegale zending van 18.000 flessen bier uit Philadelphia. Deze foto werd op 20 november 1923 genomen.
Draag bij met een vraag of ervaring